گزش رتیل
رتیل، عنکبوت چاق و پشمالویی است که نسبت به سایر عنکبوت‌ها، ترس بیشتری در مردم ایجاد کرده است. رتیل به رنگ‌های مختلف زرد، زرد پررنگ، قهوه‌ای کمرنگ و خرمالویی تند مایل به سیاه وجود دارد و پشم‌های آن، گاهی خیلی کوتاه و گاهی کمی بلند می‌باشد. گزش این حشره، بر عکس آن چه مردم فکر می‌کنند به اندازه عنکبوت بیوه سیاه خطرناک نیست؛ حتی در بعضی از نقاط جهان برخی از افراد، رتیل را به شکل یک حیوان دست‌آموز نگهداری می‌کنند.
البته نباید تمام رتیل‌ها را بی‌خطر دانست. آن چه مسلم است این است که بعد از هر گزشی به وسیله هر عنکبوت یا رتیلی، باید بیمار ر ابه پزشک برسانید. قبل از آن بیمار را به پشت خوابانیده، رویش یک پتو بیندازید و قسمت گزیده شده را پایین‌تر از سطح قلب قرار دهید و محل گزیدگی را با آب و صابون بشویید. گاهی گزش عنکبوت یا رتیل باعث ایجاد حالت آلرژی و حساسیت می‌شود؛ در این حال باید محل گزیدگی را با محلول یا پمادهای ضد حساسیت آغشته کرد و برای تسکین درد، به بیمار، قرص استامینوفن خوراند. دادن قرص آسپیرین به بیماری که دچار گزیدگی عنکبوت بیوه سیاه یا رتیل شده است، به صلاح نیست؛
چرا که آسپرین باعث تشدید علائم گزیدگی می‌شود. بهتر است در بالای محل گزیدگی، یک باند لاستیکی ببندید تا جریان خون کندتر شود. در محل گزیدگی، باید یک کیسه‌ی یخ قرار داد که به تسکین درد و کندتر کردن گردش خون کمک کند. اگراحیاناً بیمار دچار اشکال تنفسی شد، باید بلافاصله به او تنفسی مصنوعی داد و بالاخره همانطور که گفته شد در مواقعی که این علائم به مدت زیادی ادامه پیدا کند، حتماً باید بیمار به پزشک رسانیده شود.
در استرالیا رتیل‌های بزرگ را به عنوان حیوان خانگی نگهداری و خرید و فروش می‌کنند. عنکبوتیان با حشرات فرق دارند اما هر دو به گروه بزرگ‌تری از حیوانات تعلق دارند که بندپایان نامیده میشوند- حیواناتی با اسکلت خارجی سخت و اندام به هم چسبیده.
در ادامه این بخش با انواع رتیل ها و محل زندگیشان آشنا خواهیم شد، با ما همراه باشید
آنها همه جا هستند
در دوران طولانی و گذر هزاران سال عنکبوت‌ها تنوع شگفت‌‌انگیزی پیدا کرده‌اند، به طوری که در حال حاضر هزاران گونه عنکبوت در سطح کره زمین پراکنده است، از مناطق استوایی و جنگلی تا بیابان‌های خشک و لم یزرع. تنها جایی که عنکبوت‌ها حضور ندارند قطب شمال و جنوب و قله کوههای بلند و زیر آب اقیانوس‌هاست. حتی چند گونه عنکبوت در کناره اقیانوس‌ها، لای صخره‌ها و شکاف جزیره‌های مرجانی زندگی می‌کنند.
انواع گونه های رتیل :
1- رﺗﻴﻞ ﻗﺮﻣﺰ رﻧﮓ ﻛﻪ ﻛﺎﻣﻼً ﺷﺒﻴﻪ ﺗﺎرﺗﻨﻚ ﺑﻮده و ﺷﻜﻠﺶ ﮔﺮد و ﻣﺪور اﺳﺖ.
2- رتیل ﺳﻴﺎﻫﺮﻧﮓ دودی ﻛﻪ آن ﻫﻢ ﺷﺒﻴﻪ ﺗﺎرﺗﻨﻚ اﺳﺖ.
3- رتیل ﺧﺎﻟﺪار ﭘﺮ از ﺧﺎل ﻫﺎی ﺳﻴﺎه و ﺳﻔﻴﺪ.
4- رﺗﻴﻞ ﺳﻔﻴﺪ ﺷﻜﻢ ﮔﺮد و دﻫﺎن ﻛﻮﭼﻚ.
5- رتیل درخشان ﻧﻮﻋﻲ ﻫﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ درﺧﺸﺪ، ﭘﺸﺖ ﻛﻮژ اﺳﺖ و ﺧﻂ ﻫﺎﻳﻲ درﺧﺸﺎن ﺑﺮ ﭘﺸﺖ دارد.
6- رﺗﻴﻞ زرد ﭘﺮز و ﻛﺮﻛﺪار
7- رﺗﻴﻞ انگوری رﻧﮓ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﺳﻴﺎه و ﺑﻪ اﺻﻄﻼح اﻧﮕﻮری ﻛﻪ دﻫﺎﻧﺶ در وﺳﻂ ﺳﺮاﺳﺖ، ﭘﺎﻫﺎی ﻛﻮﺗﺎه ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ دارد و و ﻗﺘﻲ ﺑﺨﻮاﻫﺪ ﻧﻴﺶ ﺑﺰﻧﺪﺑﺮ ﭘﺸﺖ ﻣﻲ ﺧﻮاﺑﺪو ﻛﻤﻲ ﻣﺎﻳﻊ ﺗﺮﻣﻲ ﭘﺮاﻧﺪ.
8- رﺗﻴﻞ ﻣﻮرﭼﻪ ﺳﺎن ﻛﻪ ﺑﻪ ﻣﻮرﭼﻪ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ، ﮔﺮدﻧﺶ ﻗﺮﻣﺰ، ﺳﺮش ﺳﻴﺎه وﭘﺸﺘﺶ ﺳﻔﻴﺪﺧﺎﻟﺪارو ﺑﻪ رﻧﮓ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ اﺳﺖ.
9- رﺗﻴﻞ آﻻﻛﻠﻨﮕﻲ
10- رﺗﻴﻞ زﻧﺒﻮری ﻛﻪ ﺑﻪ زﻧﺒﻮرﺳﺮخ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ.
11- رﺗﻴﻞ ﮔﺎوداﻧﻪ ای، ﻛﻪ ﭼﻮن ﺑﺴﻴﺎر ﻛﻮﭼﻜﻮ ﮔﺮد ﮔﺎوداﻧﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺳﺖ اﻳﻦ اﺳﻢ را ﺑﺮاﻳﺶ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪه اﻧﺪ . دﻫﺎن ﻛﻮﭼﻚ، ﺷﻜﻢ ﺳﺮخ ﻣﺎﻳﻞ ﺑﻪ زرد و دﺳﺖ و ﭘﺎﻫﺎی ﺳﻔﻴﺪ وﭘﺮ ازﻛﺮک دارد.
12- رﺗﻴﻞ ﻣﺼﺮی ،ﺷﻜﻤﺶ ﮔﻨﺪه، ﺳﺮش ﺑﺰرگ وﺷﺒﺎﻫﺖ ﺑﻪ ﻣﮕﺴﻲ دارد ﻛﻪ ﺷﺐ ﻫﺎﭘﻴﺮاﻣﻮن ﭼﺮاغ ﻣﻲ ﮔﺮدد. ﻛﻪ اﻳﻦ رﺗﻴﻞ ﻣﺼﺮی ﻧﺎم از اﻧﻮاع دﻳﮕﺮ رﺗﻴﻞ ﻫﺎ ﺑﺪﺟﻨﺲ ﺗﺮ اﺳﺖ.
13- رتیل مدیترانه ای ماده
معمولاً به ندرت اولین رتیل نر که برای جفت گیری به سراغش می آید را میخورد . ولی پس از اینکه رتیل ماده اولین جفت گیری خود را انجام داد ، هر رتیل نر دیگری که برای عشق بازی به سراغش بیاید ممکن است خورده و یا اینکه موفق به جفت گیری شود .در تحقیقات دانشمندان اسپانیایی ، حدود یک سوم از رتیل های ماده مورد آزمایش ، حداقل یکی از رتیل های نر داوطلب جفت گیری را خوردند . رتیل های ماده همنوع خوار در مقایسه با سایر همنوعانشان زودتر تخم گذاری کرده و نوزادان آنها زودتر رشد کرده بزرگ میشوند و همچنین تعداد بیشتری تخم میگذارند .
پدیده هم نوع خواری (cannibalism)برای دانشمندان همچنان بصورت معما باقیمانده است ولی آنچه که مشخص است یکی از عمده ترین دلایل همنوع خواری کاهش منابع غذایی این گونه حیوانات است . یکی دیگر از علل همنوع خواری حیوانات ، تولد نوزادان ضعیفی یا معلولی است که به تشخیص والدین امیدی به زنده ماندنشان نیست ، بنابراین حیوان با خوردن این نوزاد ضعیف و ناتوان ، هم خودش را سیر کرده و هم او را از ادامه زندگی رنج آور نجات میدهد.
14- رتیل‌های استرالیا،
یکی از انواع عنکبوت، رتیل است و رتیل‌های استرالیایی به عنکبوت‌های سوت‌زن، پارس‌کننده یا پرنده‌خوار هم شهرت دارند. این صداها زمانی از رتیل خارج می‌شود که مورد تهدید قرار گیرد و احساس خطر کند و همین او را بسیار ترسناک می‌سازد. بزرگ‌ترین رتیل‌های استرالیا بدنی به طول 6 سانتی‌متر و پاهایی دارند که هنگام باز شدن به 16 سانتی‌متر می‌رسد. این رتیل‌ها دو نیش چنگک شکل در جلوی دهان دارند که طول آنها بیش از یک سانتی‌متر است! این جانوران بدنی بزرگ و سنگین با طیفی از رنگ‌ها، از قهوه‌ای تیره تا زرد کمرنگ و اغلب با درخششی نقره‌ای دارند. معمولا روی بدن و پاهای عقبی رتیل را کرک نرمی می‌پوشاند و آن را از دیگر عنکبوت‌ها متمایز می‌کند. رتیل‌های استرالیا علی‌رغم آنکه پرنده‌خوار نامیده میشوند، به ندرت پرنده می‌خورند. خوراک آنان را حشرات، مارمولک‌ها، قورباغه‌ها و دیگر عنکبوت‌ها تشکیل میدهد.
رتیل‌های در حفره‌های زمینی لانه می‌سازند و ماده‌ها بیشتر اوقات خود را در لانه به سر می‌برند. دو هفته پس از جفت‌گیری- که معمولا در جلوی ورودی لانه صورت می‌گیرد- ماده‌ها حدود 50 تخم میگذارند. نوزادان مدتی نزد مادر می‌مانند و سپس از لانه خارج شده و به دنبال زندگی خود در لانه‌های جدید می‌روند. جالب این که ماده‌ها تا 12 سال عمر می‌کنند، اما نرها پس از جفت‌گیری در حدود پنج سالگی می‌میرند. ماده‌ها از نرها بزرگ‌تر هم هستند. و جالب‌تر اینکه در استرالیا رتیل‌های درشت به عنوان حیوان خانگی نگهداری میشوند و اتفاقا همین موضوع روی جمعیت آنان اثر منفی داشته است.
سم رتیل
غلی‌رغم قیافه ترسناک رتیل‌های بزرگ، این جانوران معمولا حمله نمی‌کنند، اما وقتی مورد تهدید قرار گیرند عقب می‌نشینند و حالتی شبیه به حمله خود می‌گیرند که بیشتر جنبه تهدید دارد. البته اگر انسانی را گاز بگیرند دردناک است زیرا نیش‌های بلند دارند که با نیش بسیاری از انواع مار برابری می‌کند. بعضی اوقات مریضی شدید در اثر نیش رتیل دیده شده و سرگیجه و تهوع برای شش تا هشت ساعت پس از گزیدگی گزارش شده است.
سمپاشی نوید سلامت